ÖNSÖZ

Özünde toplumsal yapıyla ilintili bir kavram olan adaletin, hukuk alanına sınırlandırılması nedeniyle adaletin toplumdan, toplumun ise hukuktan giderek yabancılaştığı modern devletlerde ve post-modern toplumlarda, adalet idesine ulaşabilmek için hukukun tek başına başarılı olamayacağı ve toplumun desteğine ihtiyaç duyacağını öncelikle tespit ve teşhis etmek gerekmektedir. Bu kabulden sonra ise çoğunlukla hukukun adaleti yavaş yavaş zehirleyerek katlettiğinin farkına varmak gerekir.

Hukukun kendi içinde tutarlı kurallara sahip olması ve diğer disiplinlerden gelen desteklere şüpheli yaklaşması, hukuka öngörülebilir, objektif, istikrarlı ve disiplinli bir alan açarken, aynı zamanda toplumsal adalet gibi değerlere uzaklaşması sonucunu da doğurduğundan, hukuk, orta ve uzun vadede adalet sorunsalının ortaya çıkmasından kaçamamakta, diğer bir deyişle hukukun kendi içine kapanması, onu toplumdan ve toplumun değerlerinden uzaklaştırmakta, bu durum da hukukun asıl amacı olan adaleti sağlamakta hukuku başarısız kılmaktadır. Adalet toplumsal bir değerdir ve neyin adil olup olmadığına toplum karar verir. Bu varsayımı, Türkiye’de ki tüm mahkemeler de kabul etmişlerdir ki kararlarını “Türk milleti adına” verdiklerini, tüm kararlarının başına büyük puntolarla yazarlar. Bu çalışma kısaca özetlenmeye çalışılan toplum-adalet-hukuk ilişkisini kavramsallığı ve tarihselliği içerisinde incelemekte ve toplumun dışlandığı bir hukuki süreçte adil kararlar çıkamayacağı tezini ileri sürmektedir.

Tezin konusunun belirlenmesinden, araştırılmasına ve çerçevesinin çizilmesinden, yazılması aşamasına kadar engin bir sabır ile tüm süreci yönlendiren ve her zaman teşvik edici tutumuyla tezin bitirilmesinde birincil rolü olan Sayın Prof. Dr. Dolunay Şenol’a şükranlarımı sunarım.

Av. Ahmet Nesil SARIKAYA